این سخن كه در لحظه مرگ حضرت عزرائيل براى قبض روح هر شخص حاضر مى شود، امر مسلمى نيست؛ بلكه ظاهر آیات قرآن خلاف آن است. زيرا در قرآن چهار دسته آيات است كه به مرگ اشاره دارد:
- دسته اول آياتى كه مرگ را مستقيما به خدا نسبت مىدهند: «الله يتوفى الانفس حين موتها خدا جان را در زمانه مدت آن مى گيرد»
2. دسته دوم آياتى كه مرگ را به حضرت عزرائيل ملك الموت نسبت مى دهد: «قل يتوفاكم ملك الموت الذى و كل بكم»
3. دسته سوم آياتى كه مرگ را به فرستادگان الهى نسبت مى دهد: «توفّته رسلنا»
4. دسته چهارم آياتى كه مرگ را به فرشتگان الهى نسبت مى دهد: آيات 28 و 32 سوره نحل و 97 سوره نساء. دليل اين اختلاف نسبتها اين است كه مراتب و اسباب مرگ مختلف است. ملائكه (يا همان فرستادگان الهى) علت نزديك و مستقیم و سبب قريب مرگ هستند که از سوی مقام بالاتر مأموریت دارند و حضرت عزرائيل ما فوق آنها و فرمانده همه آنهاست كه او نيز، مستقيما از خدا دستور مى گيرد و به ملائكه دستور مىدهد. خلاصه اينكه فرمانده اصلى خداست و فرمانده ميانى حضرت عزرائيل و اقدام كننده ملائكه هستند. به تعبیر دیگر، این عوامل و علل در طول یک دیگر هستند.